Nowa relacja

Więź jaka je łączyła, zacieśniła się po morderstwie rodziców. Były razem od zawsze; tak to już działało. Jadały w swoim towarzystwie, spały na zmianę, pilnowały się i czuwały nad sobą, gdy któraś złapała jedną z podłych chorób. Rozdzieliła je gwałtowna śmierć Rei, ale ta wiedziała, że wkrótce odnajdzie młodszą siostrę. Nie spodziewała się tylko, że Y będzie sama. Minęło wiele lat. Obie się zmieniły. Bo zmieniły się ich perspektywy, zmienił się rytm życia. Y, pozbawiona protekcji starszej towarzyszki, nabrała twardszych cech. Stała się samodzielna, ostrożna, może bardziej agresywna. Zrozumiała wreszcie, że śmierć jest permanentna. Nie ma żadnych sprawiedliwości. Od noża może zginać i król, i zwykły kundel. Wyparowała więc jej dziecięca wiara w lepsze czasy, jej ufność wobec obcych. Na pierwszym spotkaniu powiedziała wprost: Sukui nie żyje. Niepotrzebnie wracałaś. Ten cios stworzył pierwszą rysę na Rei. Co się, na litość boską, stało z tą małą, gadatliwą, roześmianą dziewczynką?

W SKRÓCIE
● Imię można wybrać.
● Reia obecnie ma 48 lat, umarła w wieku lat 28. Y jest od niej młodsza, w chwili śmierci Rei miała ok. 13 lat (zatem +/- 15 lat różnicy). Obecnie powinna mieć ok. 33 lat. Mogła zostać jednak zarażona (w dowolnym wieku, ale do 13-ego roku życia była człowiekiem).
● Wpierw była przeuroczą, trochę niezbyt rozumiejącą wagę sytuacji dziewczynką. To za jej sprawą zostały u Sukuiego. Więcej szczegółów chętnie podam na PW. Mogę o tym pisać i pisać. Ostatecznie została jednak sama (straciła i siostrę, i opiekuna); zatem zakładam, że koniec końców „otrząsnęła się” i nabrała cech typowych dla Desperatów – stała się zabójcą.              
● Na start wpada relacja nie tylko z Reią, ale także z Sukuim.

xxx

W SKRÓCIE
●

Miarowy stukot podeszew o twarde podłoże. Piasek kujący w odsłonięty skrawek nadgarstka. To samo błoto na ubraniach i skórze; ten sam wróg. Znajomy zapach adrenaliny i wysiłku. Świadomość, że tuż obok znajduje się towarzysz, który podjął to samo ryzyko, który będzie twoją tarczą, który zawierza tobie swoje życie. Na wojnie liczy się nie tylko doświadczenie, dobre wyniki sprawnościowe i orla celność. Liczy się zaufanie. Rzecz w tym, że Rūka plasuje na ostatnim miejscu w rankingu najsympatyczniejszych — nie dlatego, że wyzywa, krzywi się lub realnie podkreśla swoją wrogą pozycję. Problemem nie jest nadmierna kłótliwość czy negatywna aura. Kłopotem okazał się brak jakiegokolwiek zainteresowania kolegami. Nie jada z nikim drugiego śniadania, nie zagaduje, nie stara się nawiązać psychicznej więzi. Wygląda na kogoś, kto nie ma ochoty na przyjaźnie; a to go kiedyś zgubi. W obliczu zagrożenia może się okazać najmniej ważnym elementem; tłem, manekinem, produktem bez nazwy, którego ostatecznie zostawia się, aby ratować własną skórę. Jego emocje blakną, z intensywnych barw gradientem przechodzą do szarości; gdzieś w tym wszystkim potrzeba silnej osobowości; upartej i ambitnej wystarczająco, by przebić się przez gruby mur ciasno otaczający Kyōryū.

W SKRÓCIE
● członek S.SPEC; ktoś, kto zechce zaprzyjaźnić się z małomównym, biernym w sprawach międzyludzkich Rūką. W zamian uzyska rzetelnego przyjaciela, dobrego ochroniarza i supporta.

Postać Rūki okazała się bardzo ciężka w obyciu. Niestety nie wykona pierwszego kroku, nie będzie także (na początkowym etapie) angażował się w kiełkującą relację. Możemy jednak wymyślić szereg sytuacji, które wymuszą na Kyōryū interwencję; bądź co bądź jest uczciwym obywatelem. Nie odmówi pomocy, ani nie zlekceważy rozkazu. Kilka zbiegów okoliczności powinno załatwić sprawę.