Login to reply
https://i.pinimg.com/564x/96/b0/ad/96b0ad233c8cf776d5054293d9880b0e.jpg
Wąż Edeński - łatwy/średni(?)
Nie każdy wąż jest zły. Węże Edeńskie zamieszkują krystalicznie czyste wody Edenu, przez co bywają niemalże niezauważalne. Są spokojne i raczej płochliwe. Ich ciało jest przezroczyste, przypomina żywą wodę, jakby jeden z Aniołów właśnie bawił się hydrokinezą. Ale Węże Edeńskie to jak najbardziej żywe istoty. Można się o tym przekonać w momencie, kiedy opuszczają bezpieczne stawy czy też jeziora, i wypełzają na ląd. Wtedy też ich ciało traci na niewidzialności i pokrywają je niebieskie łuski.
Uwielbiają wylegiwać się na słońcu. Potrafią tak przeleżeć cały dzień, a na noc wracają do wody, gdzie czują się najbezpieczniejsze. Rzadko kiedy atakują z siebie, a kiedy już jakiś drapieżnik pokusi się na ich mięso i pochwyci je w swoje szczęki, te najzwyczajniej w świecie zmieniają swoje ciało w wodę i uciekają z paszczy potwora "wypływając" z niej, przez co Węże Edeńskie są praktycznie nieuchwytne.
Żywią się małymi stworzonkami w wodzie, głównie muchami i pająkami. Nie jadają mięsa, ba! Nawet nie kąsają.
UWAGA! Można je jedynie oswoić poprzez kradzież jaja skrytego na dnie stawu/jeziora! Najlepiej to zrobić gdy matka wygrzewa się na kamieniu w słońcu.
ROZMIARY: ok 80 centymetrów długości
MOCE I ZDOLNOŚCI:
- Zwiększona szybkość i zwinność.
- W wodzie są praktycznie niewidoczne.
- Hydrokineza: Kiedy drapieżnik pochwyci je w swoje szczęki, te najzwyczajniej w świecie zmieniają swoje ciało w wodę i uciekają z paszczy potwora "wypływając" z niej. (1 post)
WYSTĘPOWANIE: Eden
UDOMOWIONE: Brak (0/10)
Wąż Edeński - łatwy/średni(?)
Nie każdy wąż jest zły. Węże Edeńskie zamieszkują krystalicznie czyste wody Edenu, przez co bywają niemalże niezauważalne. Są spokojne i raczej płochliwe. Ich ciało jest przezroczyste, przypomina żywą wodę, jakby jeden z Aniołów właśnie bawił się hydrokinezą. Ale Węże Edeńskie to jak najbardziej żywe istoty. Można się o tym przekonać w momencie, kiedy opuszczają bezpieczne stawy czy też jeziora, i wypełzają na ląd. Wtedy też ich ciało traci na niewidzialności i pokrywają je niebieskie łuski.
Uwielbiają wylegiwać się na słońcu. Potrafią tak przeleżeć cały dzień, a na noc wracają do wody, gdzie czują się najbezpieczniejsze. Rzadko kiedy atakują z siebie, a kiedy już jakiś drapieżnik pokusi się na ich mięso i pochwyci je w swoje szczęki, te najzwyczajniej w świecie zmieniają swoje ciało w wodę i uciekają z paszczy potwora "wypływając" z niej, przez co Węże Edeńskie są praktycznie nieuchwytne.
Żywią się małymi stworzonkami w wodzie, głównie muchami i pająkami. Nie jadają mięsa, ba! Nawet nie kąsają.
UWAGA! Można je jedynie oswoić poprzez kradzież jaja skrytego na dnie stawu/jeziora! Najlepiej to zrobić gdy matka wygrzewa się na kamieniu w słońcu.
ROZMIARY: ok 80 centymetrów długości
MOCE I ZDOLNOŚCI:
- Zwiększona szybkość i zwinność.
- W wodzie są praktycznie niewidoczne.
- Hydrokineza: Kiedy drapieżnik pochwyci je w swoje szczęki, te najzwyczajniej w świecie zmieniają swoje ciało w wodę i uciekają z paszczy potwora "wypływając" z niej. (1 post)
WYSTĘPOWANIE: Eden
UDOMOWIONE: Brak (0/10)
https://i.pinimg.com/564x/28/88/ac/2888acca3f82536c1eb641663bf90dbf.jpg
MIGOTKA - łatwy
Któż by przypuszczał, że dzięki Wirusowi X powstanie tak absurdalna mieszanka jak Migotka. Stworzenie to jest krzyżówka węża oraz... kwiatka. To przesłodkie i przeurocze stworzenie jest niezwykle przyjacielskie, podpełzając praktycznie do każdego, kogo napotka, przez co bardzo często jego los jest tragiczny. Uwielbia zajadać się muchami i innymi robaczkami, wylegiwać się na słońcu i drapanie za płatkami, dzięki czemu można zaobserwować radosne machanie ogonem.
Nienawidzi niskich temperatur, staje się wtedy bardzo osowiały i zaczyna tracić płatki. W chwili, kiedy straci ostatni, umiera.
Kwiaty okalające jego głowę są zazwyczaj koloru białego, lecz czasami zdarzają się osobniki o bardziej pstrokatym ubarwieniu. Jest dość wolny, kiedy pełza, pomimo tego że pomaga sobie małymi mniejszymi łodygami, które przypominają odnóża.
Rozmnaża się raz na dwa lata, składając zazwyczaj od jednego do dwóch jaj.
Zdawać by się mogło, że słodkość i urok to jedyne dobre cechy tego stworzenia. Nic bardziej mylnego. Migotka w przeciwieństwie do węży, w swych zębach jadowych posiada specjalny sok, który po zaaplikowaniu bezpośrednio w ranę przyspiesza jej gojenie.
ROZMIARY: ok 40 centrymetrów
- W swych zębach jadowych posiada specjalny sok, który po zaaplikowaniu bezpośrednio w ranę przyspiesza jej gojenie (aż o połowę czasu zaleconego przez MG. Dotyczy tylko ran otwartych).
WYSTĘPOWANIE: Eden
UDOMOWIONE: Brak (0/4)
MIGOTKA - łatwy
Któż by przypuszczał, że dzięki Wirusowi X powstanie tak absurdalna mieszanka jak Migotka. Stworzenie to jest krzyżówka węża oraz... kwiatka. To przesłodkie i przeurocze stworzenie jest niezwykle przyjacielskie, podpełzając praktycznie do każdego, kogo napotka, przez co bardzo często jego los jest tragiczny. Uwielbia zajadać się muchami i innymi robaczkami, wylegiwać się na słońcu i drapanie za płatkami, dzięki czemu można zaobserwować radosne machanie ogonem.
Nienawidzi niskich temperatur, staje się wtedy bardzo osowiały i zaczyna tracić płatki. W chwili, kiedy straci ostatni, umiera.
Kwiaty okalające jego głowę są zazwyczaj koloru białego, lecz czasami zdarzają się osobniki o bardziej pstrokatym ubarwieniu. Jest dość wolny, kiedy pełza, pomimo tego że pomaga sobie małymi mniejszymi łodygami, które przypominają odnóża.
Rozmnaża się raz na dwa lata, składając zazwyczaj od jednego do dwóch jaj.
Zdawać by się mogło, że słodkość i urok to jedyne dobre cechy tego stworzenia. Nic bardziej mylnego. Migotka w przeciwieństwie do węży, w swych zębach jadowych posiada specjalny sok, który po zaaplikowaniu bezpośrednio w ranę przyspiesza jej gojenie.
ROZMIARY: ok 40 centrymetrów
- W swych zębach jadowych posiada specjalny sok, który po zaaplikowaniu bezpośrednio w ranę przyspiesza jej gojenie (aż o połowę czasu zaleconego przez MG. Dotyczy tylko ran otwartych).
WYSTĘPOWANIE: Eden
UDOMOWIONE: Brak (0/4)
SARGHAL
Aparycją przypominają nieco znane ludzkości psy, choć jest to bardzo uproszczone określenie. Wirus X bardzo mocno odcisnął na nich swoje piętno sprawiając, że wyglądają teraz bardziej jej stworzenia wyciągnięte z koszmarów. Ciało jest pozbawione smukłości, co jednak nie przeszkadza im na uzyskiwaniu sporej szybkości i zwinności podczas szarżowania czy też gonienia swej ofiary. Umięśniona sylwetka jest silna i wytrzymała, a cienka skóra, która pokrywa szkielet Sarghala stanowi swego rodzaju zbroję, przez którą można przebić się tylko i wyłącznie ciężką bronią. Jedynym sposobem na zabicie bestii jest próba przebicia brzucha bądź mózgu poprzez oczy.
Ponadto ich ugryzienie sprawia, że rana zaczyna gnić i konieczne jest posmarowanie jej maścią Buspironi hydrochloridum.
Sarghale są czarnego umaszczenia i żyją w stadach. Zazwyczaj do pięciu osobników.
ROZMIARY
1,5 metra wysokości w kłębie, 2,5 metra długości.
MOCE I ZDOLNOŚCI
– Są ślepe, ale mają wyostrzone pozostałe zmysły.
– Cienka skóra, która pokrywa szkielet Sarghala stanowi swego rodzaju zbroję, przez którą można przebić się tylko i wyłącznie ciężką bronią
– Ich ugryzienie sprawia, że rana zaczyna gnić i konieczne jest posmarowanie jej maścią Buspironi hydrochloridum.
WYSTĘPOWANIE
Desperacja, z wyłączeniem Apogeum.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
Aparycją przypominają nieco znane ludzkości psy, choć jest to bardzo uproszczone określenie. Wirus X bardzo mocno odcisnął na nich swoje piętno sprawiając, że wyglądają teraz bardziej jej stworzenia wyciągnięte z koszmarów. Ciało jest pozbawione smukłości, co jednak nie przeszkadza im na uzyskiwaniu sporej szybkości i zwinności podczas szarżowania czy też gonienia swej ofiary. Umięśniona sylwetka jest silna i wytrzymała, a cienka skóra, która pokrywa szkielet Sarghala stanowi swego rodzaju zbroję, przez którą można przebić się tylko i wyłącznie ciężką bronią. Jedynym sposobem na zabicie bestii jest próba przebicia brzucha bądź mózgu poprzez oczy.
Ponadto ich ugryzienie sprawia, że rana zaczyna gnić i konieczne jest posmarowanie jej maścią Buspironi hydrochloridum.
Sarghale są czarnego umaszczenia i żyją w stadach. Zazwyczaj do pięciu osobników.
ROZMIARY
1,5 metra wysokości w kłębie, 2,5 metra długości.
MOCE I ZDOLNOŚCI
– Są ślepe, ale mają wyostrzone pozostałe zmysły.
– Cienka skóra, która pokrywa szkielet Sarghala stanowi swego rodzaju zbroję, przez którą można przebić się tylko i wyłącznie ciężką bronią
– Ich ugryzienie sprawia, że rana zaczyna gnić i konieczne jest posmarowanie jej maścią Buspironi hydrochloridum.
WYSTĘPOWANIE
Desperacja, z wyłączeniem Apogeum.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
Faros północny jest ogromnym stworzeniem mierzącym 4 metry. Ciężko stwierdzić jakich gatunków jest krzyżówką, bądź który rodzaj zwierząt zmutowało pod wpływem wirusa, oprócz jednego faktu, że jest wszystkożernym gadem. Jest samotnikiem, choć gdy czasami dochodzi do spotkania dwóch osobników, nie walczą ze sobą. Wyjątki stanowią matki z dziećmi – są bardzo ostrożne w stosunku do innych Farosów, wliczając ojca dzieci. Jednakże rzadko jakikolwiek inny Faros zaatakuje młode swojego gatunku.
Ten kolos potrzebuje sporo jedzenia, a jego siła sprawia, że może naprzeć na pojedyncze jednostki, jak i całe grupy. Farosy nie należą do najszybszych bestii, więc szybsze jednostki mają szansę uciec przed nimi. Jendnakże w bezpośrednim starciu mało kto ma z nim jakiekolwiek szanse. Jego siła jest ogromna i wręcz miażdżąca. Przypomina trochę czołg, który napiera przed siebie nie bacząc na przeszkody. Raz pochwycona w szczęki ofiara nie ma jakichkolwiek szans na wydostanie się. Dodatkowo jego ogon jest pełen kolców długich kolców, z którymi spotkanie kończy się natychmiastową śmiercią. Albo poprzez przebicie, albo zmiażdżenie. Trzeba więc uważać na ową część jego ciała. Nie jest agresywny w stosunku do innych istot, dopóki nie zostanie zaatakowany lub nie będzie głodny. Raczej stara się unikać konfliktów.
MOCE I ZDOLNOŚCI
– Udźwig do czterech osób.
– Potężna, wręcz miażdżąca siła.
– Bardzo silne szczęki, z których nie można się wydostać.
- Ogon naszpikowany kolcami. Spotkanie z nim kończy się natychmiastową śmiercią.
Ten kolos potrzebuje sporo jedzenia, a jego siła sprawia, że może naprzeć na pojedyncze jednostki, jak i całe grupy. Farosy nie należą do najszybszych bestii, więc szybsze jednostki mają szansę uciec przed nimi. Jendnakże w bezpośrednim starciu mało kto ma z nim jakiekolwiek szanse. Jego siła jest ogromna i wręcz miażdżąca. Przypomina trochę czołg, który napiera przed siebie nie bacząc na przeszkody. Raz pochwycona w szczęki ofiara nie ma jakichkolwiek szans na wydostanie się. Dodatkowo jego ogon jest pełen kolców długich kolców, z którymi spotkanie kończy się natychmiastową śmiercią. Albo poprzez przebicie, albo zmiażdżenie. Trzeba więc uważać na ową część jego ciała. Nie jest agresywny w stosunku do innych istot, dopóki nie zostanie zaatakowany lub nie będzie głodny. Raczej stara się unikać konfliktów.
MOCE I ZDOLNOŚCI
– Udźwig do czterech osób.
– Potężna, wręcz miażdżąca siła.
– Bardzo silne szczęki, z których nie można się wydostać.
- Ogon naszpikowany kolcami. Spotkanie z nim kończy się natychmiastową śmiercią.
ŚCIERWOJAD
Bestia występująca zarówno na Desperacji, jak i w Edenie. Przypomina obślizgłego robaka albo larwę, gdyż jest pozbawiony jakichkolwiek odnóży i porusza się pełzając po ziemi. Pozostawia po sobie śluz jak ślimak, lecz w tym przypadku maź jest toksyczna dla ludzkiej tkanki. Wystarczy jedno dotknięcie, aby poparzyć skórę, dlatego nie jest zalecane zbliżanie się do bestii od tyłu. Ścierwojad zamieszkuje ciemne i wilgotne miejsca, nie przepada za promieniami słonecznymi. Żywi się małymi ssakami oraz ptakami. Nie jest niebezpieczny, raczej leniwy i płochliwy, unikając zagrożenia. Jednakże nawet i on sprowokowany lub czujący niebezpieczeństwo potrafi się obronić. Jego ciało jest wypełnione toksynami, więc gdy tylko w pobliżu niego pojawia się drapieżnik, zaczyna wydzielać śmierdzące gazy, które wywołują łzawienie. Ponadto jego czerwone czółka mają w sobie jad, i choć Ścierwojad bezpośrednio nie atakuje za ich pomocą, to trzeba uważać, by przypadkowo ich nie dotknąć gołą ręką.
Ścierwojady żyją samotnie i są hermafrodytami. Rozmnażają się raz do roku.
ROZMIARY
Do metra długości.
MOCE I ZDOLNOŚCI
- Pozostawia po sobie śluz który jest toksyczna dla ludzkiej tkanki. Wystarczy jedno dotknięcie, aby poparzyć skórę.
- Podczas zagrożenia wydziela śmierdzące gazy, które wywołują łzawienie oczu.
- Czerwone czółka mają w sobie jad, i choć Ścierwojad bezpośrednio nie atakuje za ich pomocą, to trzeba uważać, by przypadkowo ich nie dotknąć gołą ręką.
WYSTĘPOWANIE
Desperacja.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
Bestia występująca zarówno na Desperacji, jak i w Edenie. Przypomina obślizgłego robaka albo larwę, gdyż jest pozbawiony jakichkolwiek odnóży i porusza się pełzając po ziemi. Pozostawia po sobie śluz jak ślimak, lecz w tym przypadku maź jest toksyczna dla ludzkiej tkanki. Wystarczy jedno dotknięcie, aby poparzyć skórę, dlatego nie jest zalecane zbliżanie się do bestii od tyłu. Ścierwojad zamieszkuje ciemne i wilgotne miejsca, nie przepada za promieniami słonecznymi. Żywi się małymi ssakami oraz ptakami. Nie jest niebezpieczny, raczej leniwy i płochliwy, unikając zagrożenia. Jednakże nawet i on sprowokowany lub czujący niebezpieczeństwo potrafi się obronić. Jego ciało jest wypełnione toksynami, więc gdy tylko w pobliżu niego pojawia się drapieżnik, zaczyna wydzielać śmierdzące gazy, które wywołują łzawienie. Ponadto jego czerwone czółka mają w sobie jad, i choć Ścierwojad bezpośrednio nie atakuje za ich pomocą, to trzeba uważać, by przypadkowo ich nie dotknąć gołą ręką.
Ścierwojady żyją samotnie i są hermafrodytami. Rozmnażają się raz do roku.
ROZMIARY
Do metra długości.
MOCE I ZDOLNOŚCI
- Pozostawia po sobie śluz który jest toksyczna dla ludzkiej tkanki. Wystarczy jedno dotknięcie, aby poparzyć skórę.
- Podczas zagrożenia wydziela śmierdzące gazy, które wywołują łzawienie oczu.
- Czerwone czółka mają w sobie jad, i choć Ścierwojad bezpośrednio nie atakuje za ich pomocą, to trzeba uważać, by przypadkowo ich nie dotknąć gołą ręką.
WYSTĘPOWANIE
Desperacja.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
ROPUCHA WIELKA
Jaka sama nazwa wskazuje, jest to ropucha, choć w tym przypadku Wirus X sprawił, że stała się ogromna. Mierzy ponad dwa i pół metra, a co za tym idzie - nie żywi się już tylko muchami i małymi owadami. Teraz upodobała sobie smak mięsa.
Zazwyczaj przesiaduje w bezruchu przy edeńskich sadzawkach, czekając aż jakaś ofiara nieopatrznie zawieruszy się w jej rejony, aczkolwiek w pogoni za mięsem jest w stanie bardzo wysoko wyskoczyć, bo aż na sześć metrów. Jej długi język, prawie na 5 metrów, jest lepki i bardzo ciężko wydostać się z jego uścisku, kiedy już raz owinie się nim dookoła potencjalnej ofiary.
Oprócz tego ciało Ropuchy jest pokryte śluzem, przez co praktycznie żadna broń nie jest w stanie jej przebić, gdyż każde ostrze bądź kula najzwyczajniej w świecie ślizga się po jej ciele. Na całe szczęście całe podbrzusze oraz podgardle jest niezwykle wrażliwe.
Jest samotnikiem, a każde inne osobniki jej gatunku przegania ze swojego stawu.
ROZMIARY
Do dwa i pół metra.
MOCE I ZDOLNOŚCI
- Potrafi skoczyć do sześciu metrów.
- Lepki język, z którego ciężko jest się wydostać.
- Śluz, który pokrywa jej ciało sprawia, że praktycznie nie da się jej przebić czy też postrzelić.
- Doskonały wzrok.
- Potrafi pluć na odległość trzech metrów kwasem, który pozostawia ostre poparzenia.
WYSTĘPOWANIE
Eden.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
Jaka sama nazwa wskazuje, jest to ropucha, choć w tym przypadku Wirus X sprawił, że stała się ogromna. Mierzy ponad dwa i pół metra, a co za tym idzie - nie żywi się już tylko muchami i małymi owadami. Teraz upodobała sobie smak mięsa.
Zazwyczaj przesiaduje w bezruchu przy edeńskich sadzawkach, czekając aż jakaś ofiara nieopatrznie zawieruszy się w jej rejony, aczkolwiek w pogoni za mięsem jest w stanie bardzo wysoko wyskoczyć, bo aż na sześć metrów. Jej długi język, prawie na 5 metrów, jest lepki i bardzo ciężko wydostać się z jego uścisku, kiedy już raz owinie się nim dookoła potencjalnej ofiary.
Oprócz tego ciało Ropuchy jest pokryte śluzem, przez co praktycznie żadna broń nie jest w stanie jej przebić, gdyż każde ostrze bądź kula najzwyczajniej w świecie ślizga się po jej ciele. Na całe szczęście całe podbrzusze oraz podgardle jest niezwykle wrażliwe.
Jest samotnikiem, a każde inne osobniki jej gatunku przegania ze swojego stawu.
ROZMIARY
Do dwa i pół metra.
MOCE I ZDOLNOŚCI
- Potrafi skoczyć do sześciu metrów.
- Lepki język, z którego ciężko jest się wydostać.
- Śluz, który pokrywa jej ciało sprawia, że praktycznie nie da się jej przebić czy też postrzelić.
- Doskonały wzrok.
- Potrafi pluć na odległość trzech metrów kwasem, który pozostawia ostre poparzenia.
WYSTĘPOWANIE
Eden.
● UDOMOWIONE: nieoswajalne.
|
|
|