Urodzinowa zabawa

"Virusowe Jasełka"

Kod:



[center]Noc już czarna, noc ponura,
Straszny nawet cień na Desperacji.
Noc ta trwa już lat tysiące,
Śmierć nią włada, czart panuje...

Lecz nadzieja jest też dana,
Przyjdzie Mesjasz z woli Pana!
Bożą mocą ludzkość zbawi,
Ale kiedyż On się zjawi?[/center]


-[b] Radujcie się! Przyszedł Mesjasz już na ziemię! W dziecka zjawił się osobie! W nędznej szopce![/b] - krzyknęła uradowana Yukino.
-[b] Więc czym prędzej pospieszajcie! Chwałę swemu Bogu oddajcie! Złóżcie pokłon tej dziecinie! A nagroda was nie minie![/b] - zawtórował jej Will, gdy zeszli z Edenu na desperackie ziemie. Yukino przeniosła roziskrzone spojrzenie na chłopaka, a potem przeniosła wzrok na śpiących wymordowanych, skulony obok siebie, by chociaż w drobnej mierze ogrzać swe zmarznięte ciała.
-[b] Hej, wymordowani, wstawajcie! Do Apogeum pospieszajcie![/b] - krzyknęła, na co Will skinął głową.
-[b] Idźcie pokłon Panu złożyć![/b]
-[b] Chyba chorzy oni?[/b] - zmartwiła się Yukino brakiem reakcji ze strony śpiących. -[b] Lub nieżywi?! Nie! Mój Boże! CHRAPIĄ!!! To Bóg dla nich leży w żłobie, a oni chrapią sobie?! Lecz ja zaraz ich rozbudzę...WSTAWAĆ, ALE JUŻ!!!!! [/b] - krzyknęła anielica z taką siłą, że mogłaby zbudzić połowę Desperacji.
-[b] Co jest?! Wróg, szpieg, zwierzę![/b] - wycharczał Lazarus ścierając wierzchem dłoni nieco śliny z kącika ust.
-[b] Nawet wyspać się nie dadzą... [/b] - mruknął Jerema przecierając zaspane oczy.
-[b] Ale dobrze wam powiedzą! I poprowadzą![/b] - krzyknął radośnie Will.
-[b] Czego chcecie, potwory ze skrzydłami?! Nie oddam mojego jedzenia, szarlatany! [/b]- krzyknął Lazarus, chwytając za swe tobołki, by przyciągnąć je bliżej siebie.
-[b] Co ty pleciesz? Nie jesteśmy my wrogami, ale z nieba aniołami![/b] - zaprzeczyła Yukino, spoglądając na Willa z niemą prośbą w oczach o wsparcie.
-[b] Wysłał do was nas Bóg z nieba! Bo nowinę wiedzieć trzeba! W Apogeum Mesjasz  przyszedł na ziemię! Pan w ubogim leży żłobie. Bo do wszystkich przyszedł istot! W stajeneczce w Apogeum, Bóg w żłóbeczku cicho drzemie. Z świętej Panny zrodzony. Pójdźcie witać tam Go przecie![/b] - dodał Will, krzyżując ręce na klatce piersiowej.
-[b] Więc już więcej nie zwlekajmy. Do Apogeum pospieszajmy![/b] - zawyrokował Jerema, podnosząc się z ziemi.
-[b] Pójdźmy wszyscy! Krótka droga do stajenki. My ją wskażem wam skrzydłami![/b] - zaoferowała Yukino. I cała czwórka ruszyła.



[center]Tymczasem w Apogeum świat zmienił się w ciszę.
Już Delilah dzieciątko do snu swe kołysze.
Yury obok czuwa z radosnym uśmiechem.
Oswojeni Jezuska grzeją swym oddechem.
Każde z tych zwierzątek wie, że Pan to z nieba, że zimno Mu, biednie, usłużyć Mu trzeba.
I dumne są bardzo, i cieszą się przecie.
A mały Jezusek do nich się uśmiecha, lecz zasnąć wciąż nie chce, tak, jakby wciąż czeka...
Delilah z uśmiechem swemu dziecku szepcze:[/center]


-[b] Czemu mi, mój skarbie, zasnąć ciągle nie chcesz? Czemu w dal spoglądasz, kogo ci potrzeba? Zaśnij moje słonko z nieba.[/b] - Nagle Yury wyprostował się, spoglądając przed siebie, a potem rzekł:
-[b] Idzie ku nam, Delilah, jakaś karawana. Możni ludzie, rzecz to niesłychana! Będzie kasa! [/b] - uśmiechnął się mężczyzna i po cichu ręce zaciera.
-[b] Ha, jesteśmy pierwsi![/b] - krzyknął z oddali Lazarus, ledwo dysząc, bo kondycja już nie ta.
-[b] Nawet samych królów wyprzedziliśmy![/b] - odpowiedział Jerema o wiele mniej zmachany.
-[b] Żeście tu wygrali, temu zawdzięczacie, że koron tak ciężkich na głowie nie macie i Jinxa, co ociąga się jak baba![/b] - odpowiedział Arcanine, który wszakże nienawidził przegrywać.
-[b] No i to zabrania nam też etykieta,By król miał przez pole ganiać jak rakieta! I nie dlatego, że ociągam się jak baba![/b] - skwitował Jinx, spoglądając ze złością na Arcanine.
-[b] Dlategośmy dla was wygrać tutaj dali. [/b] - dodał po chwili milczenia Fucker, trzymając się bardziej na uboczu.
-[b] Jakby tam nie gadać –to myśmy wygrali!![/b] - Lazarus dalej się przechwalał, chełpiąc niczym paw na polu.
-[b] Bośmy was puścili![/b] - wtrącił Jinx podirytowany.
-[b] Szkoda z nimi gadać. Zostali z pół mili![/b] - Jerema machnął dłonią na trzech Królów.
-[b] Ejże, no, pasterze, z nami się równacie?! Zaraz zobaczymy, czy tutaj wygracie![/b] - warknął Arcanine, podwijając już rękawy.
-[b] Czyście się kleju po drodze nawdychali?[/b] - rzekła Yukino, wkraczając między nimi. -[b] Przecież do Jezusa szliście dary złożyć,Więc mi się nie kłócić, zaraz się pogodzić![/b]
-[b] Przebaczcie, królowie...Ot , żeśmy wyścigi wymyślili sobie!...[/b] - wymamrotał Jerema, niechętnie.
-[b] I wy, też, pasterze, raczcie nam wybaczyć...[/b] - i Arcanine dodał po cichu, na co Yury klasnął w obie dłonie, zadowolony.
-[b] Dobrze, że zgodziliście te głupie zawody.Swarów nam nie trzeba! – może komuś wódki?[/b] - zaproponował wyciągając butelkę spirytusu zza żłobka.
-[b] Bardzo chętnie, lecz najpierw... Panie nasz i królu, przyjmij nasze dary.[/b] - odezwał się Arcanine, jednym okiem zerkając już w stronę butelki.
-[b] Razem chcemy złożyć z serca swe ofiary.[/b] - dodał Lazarus. -[b] A potem pić dla niego! Polejże, mój drogi. Czas rozpocząć świętowanie![/b]

[center]I tak, oto tym sposobem, wszyscy zgodni, zaczęli świętować do białego rana. [/center]



- Radujcie się! Przyszedł Mesjasz już na ziemię! W dziecka zjawił się osobie! W nędznej szopce! - krzyknęła uradowana Yukino.
- Więc czym prędzej pospieszajcie! Chwałę swemu Bogu oddajcie! Złóżcie pokłon tej dziecinie! A nagroda was nie minie! - zawtórował jej Will, gdy zeszli z Edenu na desperackie ziemie. Yukino przeniosła roziskrzone spojrzenie na chłopaka, a potem przeniosła wzrok na śpiących wymordowanych, skulony obok siebie, by chociaż w drobnej mierze ogrzać swe zmarznięte ciała.
- Hej, wymordowani, wstawajcie! Do Apogeum pospieszajcie! - krzyknęła, na co Will skinął głową.
- Idźcie pokłon Panu złożyć!
- Chyba chorzy oni? - zmartwiła się Yukino brakiem reakcji ze strony śpiących. - Lub nieżywi?! Nie! Mój Boże! CHRAPIĄ!!! To Bóg dla nich leży w żłobie, a oni chrapią sobie?! Lecz ja zaraz ich rozbudzę...WSTAWAĆ, ALE JUŻ!!!!! - krzyknęła anielica z taką siłą, że mogłaby zbudzić połowę Desperacji.
- Co jest?! Wróg, szpieg, zwierzę! - wycharczał Lazarus ścierając wierzchem dłoni nieco śliny z kącika ust.
- Nawet wyspać się nie dadzą... - mruknął Jerema przecierając zaspane oczy.
- Ale dobrze wam powiedzą! I poprowadzą! - krzyknął radośnie Will.
- Czego chcecie, potwory ze skrzydłami?! Nie oddam mojego jedzenia, szarlatany! - krzyknął Lazarus, chwytając za swe tobołki, by przyciągnąć je bliżej siebie.
- Co ty pleciesz? Nie jesteśmy my wrogami, ale z nieba aniołami! - zaprzeczyła Yukino, spoglądając na Willa z niemą prośbą w oczach o wsparcie.
- Wysłał do was nas Bóg z nieba! Bo nowinę wiedzieć trzeba! W Apogeum Mesjasz przyszedł na ziemię! Pan w ubogim leży żłobie. Bo do wszystkich przyszedł istot! W stajeneczce w Apogeum, Bóg w żłóbeczku cicho drzemie. Z świętej Panny zrodzony. Pójdźcie witać tam Go przecie! - dodał Will, krzyżując ręce na klatce piersiowej.
- Więc już więcej nie zwlekajmy. Do Apogeum pospieszajmy! - zawyrokował Jerema, podnosząc się z ziemi.
- Pójdźmy wszyscy! Krótka droga do stajenki. My ją wskażem wam skrzydłami! - zaoferowała Yukino. I cała czwórka ruszyła.





- Czemu mi, mój skarbie, zasnąć ciągle nie chcesz? Czemu w dal spoglądasz, kogo ci potrzeba? Zaśnij moje słonko z nieba. - Nagle Yury wyprostował się, spoglądając przed siebie, a potem rzekł:
- Idzie ku nam, Delilah, jakaś karawana. Możni ludzie, rzecz to niesłychana! Będzie kasa! - uśmiechnął się mężczyzna i po cichu ręce zaciera.
- Ha, jesteśmy pierwsi! - krzyknął z oddali Lazarus, ledwo dysząc, bo kondycja już nie ta.
- Nawet samych królów wyprzedziliśmy! - odpowiedział Jerema o wiele mniej zmachany.
- Żeście tu wygrali, temu zawdzięczacie, że koron tak ciężkich na głowie nie macie i Jinxa, co ociąga się jak baba! - odpowiedział Arcanine, który wszakże nienawidził przegrywać.
- No i to zabrania nam też etykieta,By król miał przez pole ganiać jak rakieta! I nie dlatego, że ociągam się jak baba! - skwitował Jinx, spoglądając ze złością na Arcanine.
- Dlategośmy dla was wygrać tutaj dali. - dodał po chwili milczenia Fucker, trzymając się bardziej na uboczu.
- Jakby tam nie gadać –to myśmy wygrali!! - Lazarus dalej się przechwalał, chełpiąc niczym paw na polu.
- Bośmy was puścili! - wtrącił Jinx podirytowany.
- Szkoda z nimi gadać. Zostali z pół mili! - Jerema machnął dłonią na trzech Królów.
- Ejże, no, pasterze, z nami się równacie?! Zaraz zobaczymy, czy tutaj wygracie! - warknął Arcanine, podwijając już rękawy.
- Czyście się kleju po drodze nawdychali? - rzekła Yukino, wkraczając między nimi. - Przecież do Jezusa szliście dary złożyć,Więc mi się nie kłócić, zaraz się pogodzić!
- Przebaczcie, królowie...Ot , żeśmy wyścigi wymyślili sobie!... - wymamrotał Jerema, niechętnie.
- I wy, też, pasterze, raczcie nam wybaczyć... - i Arcanine dodał po cichu, na co Yury klasnął w obie dłonie, zadowolony.
- Dobrze, że zgodziliście te głupie zawody.Swarów nam nie trzeba! – może komuś wódki? - zaproponował wyciągając butelkę spirytusu zza żłobka.
- Bardzo chętnie, lecz najpierw... Panie nasz i królu, przyjmij nasze dary. - odezwał się Arcanine, jednym okiem zerkając już w stronę butelki.
- Razem chcemy złożyć z serca swe ofiary. - dodał Lazarus. - A potem pić dla niego! Polejże, mój drogi. Czas rozpocząć świętowanie!



Shion
Shion
Jack Russel Terrier Opętany

Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość


Liczba postów :
54